Przekładnie są podzespołami, które służą do przekazywania ruchu. W zależności od zastosowania może chodzić o zmianę jego parametrów, zamianę ruchu obrotowego na liniowy bądź odwrotnie lub przeniesienie ruchu na konkretną odległość. To ostatnie zastosowanie było dość powszechne w ubiegłym wieku, kiedy przy pomocy przekładni pasowych napędzano płaskimi pasami młockarnie, odbierając na pędni napęd uzyskiwany z silnika. Współczesne przekładnie pasowe, oparte na paskach klinowych, można spotkać przy napędzaniu wentylatorów i prądnicy samochodowej.

Dość ciekawym typem przekładni są przekładnie ślimakowe. Stosuje się je w napędach wycieraczek samochodowych, urządzeniach dźwigowych, przekaźnikach czasowych, urządzeniach pomiarowych i układach kierowniczych. Zasadę, na jakiej działa przekładnia ślimakowa, najlepiej obrazuje system naciągu struny w gitarze. W tym zastosowaniu dodatkowo wykorzystuje się zdolność tego typu przekładni do samohamowania, gdy rośnie współczynnik tarcia. Dzięki temu system napinający strunę sam się blokuje po osiągnięciu żądanego naciągu.

Przeniesienie mocy w przekładni ślimakowej odbywa się z dużym udziałem tarcia. Znaczenie ma tutaj kierunek przepływu mocy. Sprawność przekładni i jej podatność na samohamowanie zależy od tego, czy elementem napędzającym jest ślimak, czyli śrubowy wirnik z gwintem trapezowym, czy ślimacznica, czyli koło zębate z zębami śrubowymi. Przekładnie tego typu służą najczęściej do przenoszenia mocy z wału na wał, ze zmianą momentu obrotowego. Przełożenie w tych mechanizmach zależy od liczby zębów znajdujących się na ślimacznicy i ślimaku.